واکاوی تجربۀ برگزاری جشن عروسی در دوران کرونا در میان زوجین تازه ازدواج‌کرده در سنندج

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

• مجید صادقی ¹
• جمال محمدی ²
• سعید خانی ³

¹ کارشناس‌ارشد جامعه‌شناسی، گروه جامعه‌شناسی، دانشکدۀ علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران

² استاد جامعه‌شناسی، گروه جامعه‌شناسی، دانشکدۀ علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران

³ استادیار جمعیت‌شناسی، گروه جامعه‌شناسی، دانشکدۀ علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران

https://doi.org/10.22067/social.2025.91595.1596

چکیده

همه‌گیری کرونا در سراسر جهان باعث به‌وجود آمدن شرایط ویژه‌‌ای در زمینه‌های مختلف اجتماعی شد. پژوهش حاضر، به واکاوی تجربۀ برگزاری جشن عروسی در میان زوجین در شرف ازدواج شهر سنندج در دوران کرونا پرداخت. این تحقیق، با رویکرد کیفی و به کمک مصاحبۀ عمیق با 10 نفر (یکی از زوجین) که در بازه زمانی اوج همه‌گیری، تجربۀ برگزاری یا تعویق جشن عروسی را داشتند، در سال 1399- 1400 انجام شد. تجزیه و تحلیل مصاحبه‌ها به استخراج شش مضمون شامل محدودیت‌های پیش‌آمده یا شرایط محیطی، شرایط ذهنی و فرهنگی، نگرانی، معنای جایگزین امر تعویق‌شده، تأثیرپذیری روابط اجتماعی و تغییر سبک زندگی انجامید. نتایج این پژوهش حاکی از آن است ‌که جمع شرایط محیطی و ذهنی برآمده از همه‌گیری در کنار نگرانی‌های برآمده از پیامدهای آن، باعث شده است افراد نسبت به برگزاری یا عدم برگزاری و یا تعویق جشن دست به انتخاب عقلانی زده و تصمیم‌گیری کنند. نتیجۀ این تصمیم به‌شکل تأثیر در روابط اجتماعی و عدم گسترش شبکۀ خویشاوندی بروز پیدا کرده و عامل سرکوب برخی خواسته‌ها و مکنونات قلبی افراد مانند آرزوی پوشیدن لباس عروس برای دختران شده است. در نتیجه آن‌ها تلاش می‌کنند امر به‌تعویق‌افتاده یا همان عامل معناساز زندگی که خلاء‌اش را احساس کرده‌اند، با کنش‌های جدید همچون برگزاری جشن با تشریفات محدودتر، کاهش سطح روابط اجتماعی و خویشاوندی، رفتن به آتلیه و گرفتن عکس یادگاری و هزینه‌کرد خرج عروسی برای دیگر ضروریات زندگی جایگزین کنند. این جایگزینی به‌شکل حذف آنچه آن‌ها، آن را امور غیرضروری می‌نامند، نمود پیدا می‌کند.
 

کلیدواژه‌ها

• کرونا
• عروسی
• مناسک شادی
• مشارکت اجتماعی
• امر تعویق‌شده

مراجع

1. ادارۀ کل ثبت احوال استان کردستان. (1401- 1394). سالنامۀ آمارهای جمعیتی سال‌های 1394-1401،در: https://www.sabteahval.ir/kurdestan/default.aspx?tabid=4904
2. احسانی، س؛ شاهوردی، ع؛ فیروزی، م؛ و سلطانی، ف. (1402). بررسی تأثیر اضطراب کرونا و اضطراب مرگ بر تعارض مادر و کودک در دوره قرنطینۀ خانگی ناشی از بیماری کووید. مطالعات اجتماعی-روان‌شناختی زنان، 21 (1)، 94- 120.
3. اسدی، ز؛ جاویدانی، ن؛ و گودرزی، س. (1400). واکاوی سبک نوین زندگی مردم شهرستان سنقر در عصر کرونا. پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد منتشرنشده، دانشگاه پیام نور، همدان، ایران.
4. الیاس، ن. (1399). تنهایی دم مرگ. (مهرگان. ا؛ و نجفی. ص، مترجمان). تهران: انتشارات گام نو.
5. قاسمی، ز. (1400). سبک زندگی خانواده‌ها و رابطۀ آن با میزان درگیری با ویروس کرونا. مجلۀ مطالعات اجتماعی ایران، 15 (3)، 51 –
6. لاریجانی، م؛ عابدی، م؛ و نوری، ط. (1401). تجارب زیستۀ جوانان از چالش‌های فرآیند تشکیل خانواده در دوران پیش و پس از کرونا. فصلنامۀ فرهنگی تربیتی زنان و خانواده. 17 (58)، 97- 113.
7. لجیون، چ. (1396). تلۀ نگرانی. (مؤمنی. ف؛ علامه. ز؛ و اعظمی. م.س، مترجمان). تهران: نشر ارجمند.
8. مبلغی، ع. (1399). عقلانیت ارتباطی در سطح جهان و همه‌گیری ویروس کرونا (کووید-۱۹)، همه‌گیری ویروس کووید ۱۹ و تأثیر آن بر گسترش عقلانیت ارتباطی معطوف به جهان شهرگرایی. جستارهای سیاسی معاصر، 11 (4)، 311- ۳۳۵.
9. موسوی، م.ط؛ و قاسم‌زاده، د. (1396). جامعه‌شناسی شادی رویکرد اجتماعی و شناختی بر مطالعۀ شادی. چاپ اول، تهران: انتشارات آگاه.
10. نظری، ر. (1400). تغییرات سبک زندگی خانوادگی در همه‌گیری کرونا. مطالعات کاربردی در علوم اجتماعی و جامعه‌شناسی، 4 (3)، 67- 74.
11. نظری، س؛ بوستانی، د؛ و دانشوری‌نسب، ع. (1401). کندوکاو کیفی برگزاری مناسک ازدواج شهرستان جیرفت در دوران شیوع کرونا. پایانامۀ کارشناسی‌ارشد، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران.
12. نوشیروان‌پور، ف. (1400). تأثیر پیامدهای پاندمی کرونا (کووید-19) بر ساختار جمعیتی. رویکردهای پژوهشی نوین در مدیریت و حسابداری، 5 (54)، 72- 86..
13. وبر، م. (1394). اقتصاد و جامعه. (منوچهری. ع؛ ترابی‌نژاد. م؛ و عمادزاده. م، مترجمان). چاپ اول. تهران: انتشارات سمت.
14. همیلتون، م. (1389). جامعه‌شناسی دین. (ثلاثی. م، مترجم). چاپ اول. تهران: انتشارات تبیان.

 

15. Beck, U. (1999). World risk society. 1^st Edition, Cambridge, Polity Press.
16. Giddens, A. (1991). Modernity and self-identity: Self and society in the late modern age. Stanford, Calif.: Stanford University Press.
17. Hall, S. (1997). The work of representation, In Cultural Representation and Signifying Practice, Sage Publication.
18. Hyland, P., Shevlin, M., McBride, O., Murphy, J., Karatzias, T., Bentall, R. P., &Vallières, F. (2020). Anxiety and depression in the Republic of Ireland during the COVID‐19 Acta Psychiatric Scandinavica, 142(3), 249-256.
19. Keyes, C. L. M. (1998). Social well-being. Social Psychology Quarterly, 61(2), 121–140. https://doi.org/10.2307/2787065
20. Kumar, A., & Mashooq, M. (2021). The impact of Covid-19 on weddings: An Indian context. Name Page No. Analyzing Trends in Variations of Dow Jones Stocks and Cryptocurrency Prices, 111.
21. Mullins, L. C., Sheppard, H. L., & Andersson, L. (1991). Loneliness and social isolation in Sweden: Differences in age, sex, labor force status, Self-Rated Health and Income Adequacy, The Journal of Applied Gerontology, 10, 455-468.
22. Turner, J. H. (1998). The structure of sociological theory. USA: Wadsworth Publishing Company.
23. Smith, B. J., & Lim, M. H. (2020). How the COVID-19 pandemic is focusing attention on loneliness and social isolation. Public Health Res Pract, 30(2), 3022008.