نوع مقاله : پژوهشی- کاربردی
نویسندگان
1 عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور
2 ریس اداره بهزیستی شهرستان اسلام آباد غرب
3 گروه جامعه شناسی- ئانشکده علوم اجتماعی- دانشگاه رازی
4 استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه پیام نور تهران
5 گروه رفاه اجتماعی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده
خودکشی یک رفتار چند بعدی است که در نتیجه عوامل مختلف از جمله پیشینۀ خانوادگی، درگیری‌های خانوادگی و.. بروز پیدا می‌کند. هدف تحقیق حاضر، تأثبر ارتباط بین عملکرد خانواده و انگیزۀ اقدام به خودکشی است. روش تحقیق این پژوهش پیمایشی و ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه استاندارد است. جامعه آماری پژوهش شامل 154 نفر است که در سال 1402 خودکشی نافرجام کرده‌اند. از بین جامعه آماری 99 نفر به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، میانگین سنی آزمودنی‌ها 17/34 و دامنه توزیع سنی‌شان 13 تا 57 سال می‌باشد. میزان اقدام به خودکشی مردان بیشتر از زنان است. سطح تحصیلات بالا با انگیزۀ اقدام به خودکشی پایین همراه است و بالعکس. ضریب همبستگی چندگانه بین متغیرهای مستقل داخل معادله با اقدام به خودکشی 1/66 درصد است. R2 یا ضریب تعیین بدست آمده نشان می‌دهد که 7/43 درصد از واریانس متغیر اقدام به خودکشی به وسیلۀ متغیرهای مستقل تبیین می‌شود. ارتباط ناکارآمد با ضریب بتای 626/0 نسبت به سایر متغیرها بیشترین تاثیر را دارد. متغیرهای عدم درک متقابل و جنس بر اقدام به خودکشی اثر مستقیم دارند. همچنین ارتباط ناکارآمد بیشترین و درآمد کمترین تاثیر غیر مستقیم در بین متغیرهای تحقیق بر اقدام به خودکشی دارد.
یافته‌های این مطالعه نشان داد، بهبود مهارت‌های حمایت اجتماعی اثر محافظتی در برابر رفتارهای خودکشی دارد. عدم تعامل و همدلی در بین اعضای خانواده می‌توانند خطر خودکشی را به طرق مختلف افزایش دهند و کسانی که احساس کمبود مراقبت و عدم توجه والدین دارند، احتمال بیشتری برای اقدام به خودکشی دارند.
کلیدواژه‌ها
)
ارسال نظر در مورد این مقاله