An Analysis of Sustainable Development Indicators in Urban Neighborhoods (Case Study: 14 Neighborhoods in Region 3 of Isfahan)

Document Type : Research

Authors

• Kourosh Momeni ¹
• Mahnaz Hossieni Siahgoli ²
• Safiyeh Damanbagh ²

¹ Associate Professor, Department of Architecture, Faculty of Architecture and Urban Planning, Jundishapur University of Technology, Dezful, Iran

² Ph.D. in Geography and Urban Planning, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran

https://doi.org/10.22067/social.2024.86129.1465

Abstract

Urban neighborhoods, as the smallest unit of the spatial organization in the city, play an essential role in urban sustainability so that the sustainability of neighborhoods can be a measure against which the outcomes of urban policies that connect diverse aspects and issues of the city could be analyzed. Despite the importance of neighborhood sustainability indices, scant attention has been paid to the issue of sustainable indices of urban neighborhoods in Isfahan. The purpose of this research is to evaluate the sustainability of 14 neighborhoods in Region 3 of Isfahan using a quantitative method. The statistical population includes the citizens of Isfahan. A sample size of 425 people was selected from among the residents of Region 3 of Isfahan using Cochran's formula. Data analysis was conducted using a one-sample T-test and ANP method by Super Decision network analysis software. As shown by the results of the T-test, to many citizens, physical-environmental and health-treatment indicators are in a sustainable state while sociocultural and economic indicators are on the edge of unsustainability, which has provoked dissatisfaction among the citizens. Also, the results of the ANP model, the physical-environmental criterion (normal weight: 0.305) is the first priority, the economic criterion (normal weight: 0.285) is the second priority, the socio-cultural criterion (normal weight: 0.157) is the third priority, and the health-treatment criterion (normal weight: 0.147) is the fourth priority. In terms of sustainable development, Khajo, Charkhab, Baghkaran, Malik, Naqshjahan, Ahmadabad, Shahshahan, Qala Tabara, Sarcheshmeh, Sanbalistan, Golzar, Imamzadeh Ismail, Joybareh, and Sartawa neighborhoods run the gamut from the most sustainable to the most unsustainable neighborhoods, respectively.
 
 

Keywords

• Urban neighborhood
• Sustainable development
• Sustainability of urban neighborhoods
• Isfahan city

©2024 The author(s). This is an open access article distributed under Creative Commons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0)

References

1. اجزاء شکوهی، م.، و حسینی، س. م. (1396). سنجش و ارزیابی توسعۀ پایدار محله‌ای در شهر تهران (مطالعۀ موردی: محله‌های ولی‌عصر شمالی، آشتیانی، نیلوفر و امامیه). پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 49(2)، 356-341.
2. احدنژاد روشتی، م.، محمدی حمیدی، س.، و سبحانی، ن. (1396). سنجش پایداری محلات شهری با تاکید بر رویکرد محلات پایدار شهری (SUN) مورد مطالعه: شهر میاندوآب. فصلنامۀ جغرافیا (برنامه‌ریزی منطقه‌ای)، 7(27)، 94-77.
3. احقر، م.، و ملک حسینی، ع. (1398). تحلیلی بر شاخص‌های برنامه‌ریزی محله‌محور در توسعۀ پایدار شهری (مطالعۀ موردی: محلۀ گلپا شهر همدان). آمایش محیط، 12(47)، 123-107.
4. احمدی، ش.، و توکلی، ف. (1395). ارزیابـی و سنجش وضعیت پایـداری محله‌ها در شهـر سـردشت. جغرافیا و آمایش شهری منطقه‌ای، 6(20)، 170-153.
5. اذانی، م.، مختاری ملک آبادی، ر.، و مولایی بیرگانی، ش. (1392). بررسی شاخص‌های توسعۀ پایدار محله‌ای منطقه 13 اصفهان. برنامه‌ریزی فضایی، 3(2)، 142-119.
6. آزاده، س. ر.، زربخش، ش.، پرویزی، ر.، و زالی، ن. (1398). تحلیلی بر کیفیت محله‌های شهری با تأکید بر مؤلفه‌های شهر پایدار مطالعۀ موردی: محلۀ هوسم، شهر رودسر. جغرافیا، 17(61)، 200-186.
7. آمارنامۀ شهر اصفهان، (1395). شهرداری اصفهان، معاونت برنامه‌ریزی، پژوهش و فناوری اطلاعات اصفهان.
8. پیربابایی، م. ت. (1383). ظرفیت‌سازی توسعۀ محلّه‌ای، اولین کنفرانس ملی توسعه محلّه‌ای، تهران، شهرداری تهران.
9. تیموری،ر.، اذانی،م.، مومنی، م.، و صابری.، ح(1401). تبیین نقش مولفه‌های هویت بخش در پایداری محله‌های بافت قدیم و جدید مناطق 3 و 7 شهر اصفهان، مطالعات برنامه‌ریزی سکونتگاه‌های انسانی،17، 1 (58)، 249-260.
10. ربانی خوراسگانی، ع.، صدیق اورعی، غ.، و خنده‌رو، م. (1388). بررسی سرمایۀ اجتماعی و عوامل مؤثر بر شکل‌گیری آن در سطح محلّه (نمونۀ موردی: محلّه‌های منطقه 9 مشهد). علوم اجتماعی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، 6(2)، 149-119.
11. ساسان‌پور، ف .(1387). روش جاپای (بوم‌شناختی) اکولوژیکی در پایداری کلان‌شهرها با نگرش یر کلان‌شهر تهران. پژوهش مدیریت شهری، 1(4)، 107-104.
12. ساسان‌پور، ف.، موحد، ع.، مصطفوی صاحب، س.، و یوسفی فشکی، م. (1393). ارزیابی پایداری محلات شهری در شهر سقز. پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، 2(1)، 94-73.
13. عزیزی، م. م. (1385). محلۀ مسکونی پایدار: مطالعۀ موردی نارمک. هنرهای زیبا، 27(27)، 46-35.
14. کلبادی، ن.، حبیب، ف.، و طغیانی، ش. (1397). بررسی تطبیقی پایداری محلات شهری با تأکید بر کیفیت محیط شهری در جغرافیای شهر تهران مطالعۀ موردی: محلات سنگلج و هفت‌حوض. نگرش های نو در جغرافیای انسانی، 10(4)، 103-89.
15. لطفی، ص.، و حسنعلی‌زاده، م. (1399). تحلیل فضایی فقر شهری در فضاهای شهری (مطالعۀ موردی: شهر نورآباد). پژوهش‌های دانش زمین، 11(41)، 168-152.
16. محمدزاده، س. (1384). تحلیل پایدار محله‌های شهری نمونه شهر ماکو. (پایان‌نامۀ منتشرنشدۀ کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری)، دانشگاه شهید بهشتی، تهران.
17. مرصوصی، ن.، و صائبی، م. ح. (1388). تحلیل جغرافیایی تاثیر اکولوژی اجتماعی بر توسعۀ کالبدی شهر (نمونۀ موردی: شهر مشهد). جغرافیا و برنامه‌ریزی منطقه‌ای، 1(پیش شماره)، 93-73.
18. موحد، ع.، کمان‌رودی، م.، ساسان‌پور، ف.، و قاسمی کفرودی، س. (1393). بررسی پایداری محله‌های شهری (مطالعۀ موردی: منطقۀ ۱9 شهرداری تهران). پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، 2(4)، 558-541.
19. موحد، ع.، و کرده، ن. (1396). سطوح پایداری در محله‌های شهری مطالعۀ موردی: محلات شهر مهاباد. آمایش محیط، 10(39)، 28-1.
20. میرزابیگی، ف.، مجتبی‌زاده خانقاهی، ح.، و سرور، ر. (1401). سنجش شاخص‌های توسعه در پایداری نواحی شهری مطالعۀ موردی: شهر ایلام. شهر پایدار، 5(1)، 15-1.
21. میمندی پاریزی، ص. (1394). مطالعۀ تطبیقی سطح پایداری در محلات قدیم و جدید شهری (نمونۀ موردی: محلات بافت قدیم و جدید شهر کرمان). آمایش محیط، 10(39)، 104-77.
22. هوشیار، ح.، و شریفی، ب. (1396). ارزیابی وضعیت پایداری محله‌ها در شهرهای مرزی (مطالعۀ موردی: محله‌های شهر پیرانشهر). مطالعات نواحی شهری کرمان، 4(1)، 149-170.
23. Choguill, C. L. (2008). Developing sustainable neighborhoods. Journal Habitat international, 32(1), 41 -48.
24. Christiaensen, L., De Weerdt, J. & Kanbur, R. (2016). Urbanization and Poverty Reduction: The Role of Secondary towns in Tanzania. Analysis and policybrief, 1(18), 1-8.
25. Connelly, S. (2007). Mapping sustainable development as a contested concept. Local Environment, 12(3), 259–278.
26. Cowan, R. (2005). The Dictionary of Urbanism. London: StreetWise Press.
27. Falk, N., & Carley, M. (2012). How can local government build sustainable urban neighbourhoods? New York: Joseph Rowntree Foundation.
28. Dehghanmongabadi, A., Hoşkara, Ş. Ö, & Shirkhanloo, N. (2014). Introduction to achieve sustainable neighborhoods. International Journal of Arts and Commerce, 3(9), 16-26.‏
29. Luederitz, C., Lang, D. J. & Wehrden, H. V. (2013). A Systematic Review of Guiding Principles for Sustainable Urban Neighborhood Development. Journal of Landscape and Urban Planning, 118(1), 40-52.
30. Rasoolimanesh, S. M., Badarulzaman, N., & Jaafar, M. (2012). City development strategies (CDS) and sustainable urbanization in developing world. Journal Procedia-Social and Behavioral Sciences, 36(1), 623-631.
31. Roseland, M. (2004). Sustainable community development integrating envormental, Economic and social objective. Progress in planning, 54(2), 73-132.
32. Rudlin, D., & Falk, N. (2009). Sustainable Urban Neighborhood: building the 21st century home. New York: Architectural Press.
33. Scott, C., Jambeck, J. & Scott, N. (2014). The Sustainable Neighborhoods for Happiness Index (SNHI): A Metric for Assessing a Community’s Sustainability and Potential Influence on Happiness. Journal of Ecological Indicators, 40 (96), 147–152.
34. Stouten, P. (2014). Features for Sustainable Urban Neighbourhood Development. Journal forHousing Science, 38(2), 71-79.
35. Sullivan, H. (2004). Community governance and local government: a shoe that fits or the emperor’s new clothes. British Local Government into the 21st Century. Basingstoke: Palgrave. London: Macmillan.‏
36. Varol, , Ercoskun, O., & Gurer. Y.)2010). Local participatory mechanisms and collective actions for sustainable urban development in Turkey. Habitat International. 35(1), 9-16.
37. Kamble, T., & Bahadure, S. (2020). Neighborhood sustainability assessment in developed and developing countries. Environment, Development and Sustainability, 22(6), 4955-4977.
38. Turcu, C. (2012). Local experiences of urban sustainability: Researching Housing Market Renewal interventions in three English neighborhoods. Progress in Planning, 78(3), 101–150.

.