Studying the Relationship between Social Trust and Political Participation; Case Study: Students of Isfahan University

Document Type : Case Study

Authors

• Pegah Kheirollahi ¹
• Hamid Dehghani ²

¹ MA Student in Sociology, University of Isfahan, Isfahan, Iran

² Assistant Professor in Sociology, University of Isfahan, Isfahan, Iran

https://doi.org/10.22067/social.2023.79007.1238

Abstract

Social trust is proposed as an important and effective variable in political participation in all communities. This research explored the relationship between different aspects of social trust and students’ political participation. At first theories of Putnam, Giddens, and Sztompka regarding the concept of trust and varied theoretical approaches to political participation were discussed and then four hypotheses were designed and tested. Considering the mentioned theories, four types of trust (interpersonal trust, generalized trust, trust in political institutions, and trust in political elites) and different approaches to political participation were explained in detail. Finally, a theoretical framework and a questionnaire were designed. The main hypothesis of research is about the relationship between the amount of social trust and political participation. The data were collected by distributing the questionnaire between 376 students in all grades at the University of Isfahan. The results showed that two variables of generalized trust with a 20 percent correlation coefficient, the trust in the political institutions with 18 percent, and the trust in elites with 23 percent have a positive significant relationship with political participation. After analyzing the data, two post-test hypotheses by dividing political and non-political political participation were designed and tested. The results of the Regression Test showed that the generalized trust explains 38 percent of the electoral political participation model and the variable “trust in elites” explains 14 percent of the non-electoral political participation model. The results of the exploratory factor analysis showed that three indicators which are elite accountability, elite honesty, and belief in efficiency of political institutions explain more than 85 percent of the amount of political participation.

Keywords

• Generalized Trust
• Trust in Political Institutions
• Trust in Elits
• Electoral Political Participation
• Non-Electoral Political Participation

References

1. اینگلهارت، ر.، و ولزل، ک. (1388). نوسازی، تغییر فرهنگی و دموکراسی (ی. احمدی. مترجم). تهران: نشر کویر.
2. بابازاده بائی، ع. (1389). بررسی تأثیر اعتماد اجتماعی بر مشارکت سیاسی؛ مطالعه موردی افراد 20 سال و بالاتر شهر بابل (پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد). دانشگاه مازندران، بابل، ایران.
3. پاتنام، ر. (1392). دموکراسی و سنت‌های مدنی (م. ت. دلفروز، مترجم). تهران: انتشارات جامعه‌شناسان.
4. جعفرآبادی، ا.، کفاشی، م.، و صدیقی، ب. (1397). تبیین جامعه‌شناختی تأثیر اعتماد اجتماعی بر مشارکت سیاسی (مطالعه موردی: مردم شهر گرگان). فصلنامه مطالعات سیاسی، 10(39)، 159-186.
5. حیدری، آ.، محمدی، ا.، و باقری، ش. (1396). بررسی رابطه اعتماد نهادی با گونه‌های مشارکت سیاسی (مطالعه موردی: شهروندان بالای 18 سال ساکن شهر شیراز). فصلنامه راهبرد اجتماعی-فرهنگی، 6(23)، 140-172.
6. راش، م. (1393). جامعه و سیاست: مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی سیاسی (م. صبوری، مترجم). تهران: انتشارات سمت.
7. زارع، ب.، و روهنده، م. (1394). بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر مشارکت اجتماعی-سیاسی. مجله مطالعات اجتماعی ایران، 9(2)، 64-87.
8. عنبری، م. (1397). جامعه‌شناسی توسعه؛ از اقتصاد تا فرهنگ. تهران: سمت.
9. فوکویاما، ف. (1379). پایان نظم (غ. ع. توسلی، مترجم). تهران: انتشارات جامعه ایرانیان.
10. فوکویاما، ف. (1397). نظم و زوال سیاسی (ر. قهرمانپور، مترجم). تهران: روزنه.
11. کلمن، ج. س.، بوردیو، پ.، ولکاک، م.، اوفه، ک.، فوکویاما، ف.، پانتام، ر.، و پورتس، آ. (1384). سرمایه اجتماعی: اعتماد، دموکراسی و توسعه (ا. خاکباز، و پویان، ح.، مترجمان). تهران: نشر شیرازه.
12. گیدنز، آ. (1378). تجدد و تشخص (ن. موفقیان، مترجم). تهران: نشر نی.
13. مسعودنیا، ح.، رهبر قاضی، م. ر.، مهرابی کوشکی، ر.، و پوررنجبر، م. (1393). بررسی تأثیر اعتماد اجتماعی بر شیوه‌های مختلف مشارکت سیاسی. فصلنامه مسائل اجتماعی ایران، 5(2)، 77-94.
14. هیوود، ا. (1394). سیاست (ع. ر. عالم، مترجم). تهران: نشر نی.
15. واینر، م.، و هانتینگتن، س. (1390). درک توسعه سیاسی (پژوهشکده مطالعات راهبردی، مترجم). تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.

 

16. Behnke, J. (2009). Vertrauen und Kontrolle: Der einfluss von werten auf einstellungen zu politischen institutionen. Parlementsfrage
17. Giddens, A. (1991). Consequences of modernity. Cambridge and Oxford: Polity Press.
18. Hetherington, M., & Hasser, J. (2012). How trust matter: The changing political relevance of trust. American Journal of Political Science, 56(2), 312-325.
19. Inglehart, R. F. (2023). World values survey. Retrieved from https://www. org/wvs.jsp
20. Kaina, V. (2004). Vertrauen eliten und Die politische untersützung der demokratie. Politische Vierteljahresschrift, 45(4), 519-540.
21. Klenser, J., & College, K. (2007). Social capital and political participation in Latin America: Evidence from Argentina, Chile, Mexico and Peru. Latin America Research Review, 42(2), 1-32.
22. Krishna, A. (2002). Active social capital: Tracing the role of development and democracy. Colombia: Colombia University Press.
23. La due lake, R., & Huckfeldt, R. (1998). Social capital, civil society and political participation. Political Psychology, 19(3), 567-584.
24. Rothstein, B., & Stolle, D. (2008). The state and social capital: An institutional theory of generalized trust. Comparative Politics, 4(4), 441-459.
25. Sztompka, P. (2003). Trust: A sociological theory. Cambridge: Cambridge University Press.