Lived Experience of Vipassana Meditators and the Social Consequences of Meditation with an Emphasis on Violence

Document Type : *

Authors

• Seyed Hossein Serajzadeh ¹
• Alireza Karimi ²
• Masoud Rouzbahani ³

¹ Associate Professor, Department of Sociology, Kharazmi University, Tehran, Iran

² Assistant Professor, Department of Sociology, Kharazmi University, Tehran, Iran

³ MA in Sociology, Kharazmi University, Tehran, Iran

https://doi.org/10.22067/social.2021.59123.0

Abstract

Vipassana meditation is one of the main courses of meditation in Iran. The main purpose of Vipassana meditation is to control anger, to avoid violence, and to provide peace to its followers. Investigation of such consequences requires scientific study and there is a lack of sociological studies in this regard. Accordingly, this research seeks to study lived experiences of Vipassana meditators and the social consequences of meditation with an emphasis on violence. The violence studied includes verbal, physical, symbolic, and systemic violence. Meditators also include people who have spent at least a 10-day Vipassana Meditation course. The research was qualitative and thematic analysis method was used. The sampling method was purposeful and fourteen samples were interviewed. Results show that Vipassana meditators are divided into two groups in the face of symbolic and systemic violence: the first group perceives these two dimensions of violence and the second group does not perceive it. The first group as well as all the meditators respond to verbal and physical violence in two passive and active ways with their own mechanisms. Vipassana meditators accept the present situation and submit to it. This is due to Vipassana's teachings about material and spiritual dependence and non-response to pleasures. Intra-group social interactions mediators reduce their outer social capital. This has made meditators consciously tend to seclude from other groups and move towards social isolation.
 

Keywords

• Vipassana Meditation
• Violence
• Change of Mental Habits Pattern
• Social Capital
• Social Isolation

20.1001.1.20081383.1399.17.1.8.5

References

1. احسان نیارمی، آ.، نجاتی، و.، حسنی، ف. (1390). تأثیر تمرینات مراقبه تمرکزی بر کارکرد توجه پایدار، انتخابی و انتقالی در زنان. تحقیقات روا­­ن­شناختی. 3 (11)، 124-107.
2. احمدی، ج.، موحدیان ­عطار، ع. (1394). بررسی تطبیقی مفهوم و حقیقت مراقبه در عرفان اسلامی و عرفان بودایی. معرفت ادیان. 6 (3)، 30-7.
3. اصغرنژاد، ن.، موسویان­زاده، ع.، موسویان­زاده، ت. (1396). بررسی عوامل مؤثر بر بروز خشونت در بین دانش آموزان مقطع متوسطة اول شهر دهدشت در سال 1396. مطالعات روان­شناسی و علوم تربیتی. 3 (23)، 30-1.
4. چلبی، م.، امیر کافی، م. (1383). تحلیل چند سطحی انزوای اجتماعی. جامعه­شناسی ایران. 5 (2)، 31-3.
5. رسول­زاده، ع. (1390). عرفان و رهبانیت در مسیحیت. معرفت ادیان. 2 (3)، 109-79.
6. ریاحی، م. ا. (1392). بررسی عوامل اجتماعی مرتبط میزان با گرایش به عرفان­های نوظهور در بین جوانان. مطالعات معنوی. 7، 70-39.
7. ژیژک، ا. (1396). خشونت: پنج نگاه زیر چشمی. ترجمة علی­رضا پاک­نهاد. تهران: نشر نی.
8. سعیدی، م. م. (1396 الف). علل، انگیزه و پیامدهای ورود به عرفان حلقه. علوم اجتماعی، 24 (79)، 233-191.
9. سعیدی، م. م. (1396 ب). مطالعة جامعه­شناختی انرژی درمانی. مطالعات اجتماعی ایران، 11 (14)، 100-75.
10. سن، آ. (1395). هویت و خشونت. ترجمة فریدون مجلسی. تهران: نشر پایان.
11. شایگان، د. (1389). ادیان و مکتب‌های فلسفی هند. جلد اول. تهران: انتشارات امیرکبیر.
12. شفرز، ب. (1396). مبانی جامعه­شناسی جوانان. ترجمة کرامت­الله راسخ. تهران: نشر نی.
13. ضیایی، س. ع. (1393). تأثیرپذیری تصوف ایرانی از آیین بودا با تمرکز بر اندیشة مدارا طلبی و شفقت بر خلق. مطالعات شبه قاره. 6 (21)، 118-99.
14. علیوردی­نیا، ا.، ریاحی، م. ا.، فرهادی، م. (1390). تحلیل اجتماعی خشونت شوهران علیه زنان: مدلی نظری و آزمونی تجربی. مسائل اجتماعی ایران (دانشگاه خوارزمی). 2 (2)، 127-95.
15. کریمی، ا.، بحرینیان، س. ع.، غباری­بناب، ب. (1391). بررسی اثربخشی مراقبه متعالی (مدیتیشن) بر کاهش افسردگی و اضطراب زنان دانشجو. مطالعات روان­شناسی بالینی. 3 (9)، 118-103.
16. گویانکا، س. ن. (1381). اینک مراقبه. ترجمة هما ارژنگی. کتاب قابل دسترس در سایت کتابناک در اردیبهشت ماه 1400.
17. محمدپور، ا. (1397). ضد روش (زمینه­های فلسفی و رویه­های عملی در روش شناسی کیفی). قم: نشر لوگوس.
18. محمدی، ح. (1385). بررسی عوامل موثر بر پرخاشگری دانش­آموزان پسر دورة آموزش متوسطة استان اردبیل. وزارت آموزش و پرورش، شورای تحقیقات سازمان آموزش و پرورش اردبیل، 60-47.
19. نواح، ع.، نبوی، س. ع.، حیدری، خ. (1395). قومیت و احساس طرد اجتماعی: مخاطرات اجتماعی پیش­رو (مورد مطالعه قوم عرب شهرستان اهواز). جامعه­شناسی ایران. 17 (4)، 104-74.
20. هارت، و. (1394). هنر زندگی. ترجمة گروهی از مترجمان. تهران: نشر مثلث.
21. ویلیامز، ژ. پ. (1386). جامعه­شناسی ادیان. ترجمة عبدالرحیم گواهی. تهران: نشر علم.

 

22. Bergsmann, E.M., Van De Schoot, R., Schober, B., Finsterwald, M., Spiel, C., (2013). The effect of classroom structure on verbal and Physical aggression among Peers: a short-term longitudinal study. Journal of School Psychology; 51 (2): 159-74.
23. Casique L. C., Furegato, A. R. (2006). Violence against women: theoretical reflections. Revista Latino-Americana de Enfermagem, 14 (6): 95-110.
24. Fukuyama, F. (1995). Trust: the social virtues and the creation of prosperity. New York: Free Press.
25. R. J. et al (‎2018). Dissociating meditation proficiency and experience dependent EEG changes during traditional Vipassana meditation practice. Biological Psychology, May, 135, 65-75.
26. Wongtongkam, N., Day, A., Ward, P. R., Winefield, A. H. (‎2015). The influence of mindfulness meditation on angry emotions and violent behavior on Thai technical college students. European Journal of Integrative Medicine, 7 (2), 124-130.