نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار، گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2 استادیار، گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
3 استادیار، گروه علوم سیاسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده
پدیده نوظهور باروری پایین، در دهههای اخیر موجب شده که کشورهای زیادی شروع به اجرای سیاستهایی با هدف حمایت از خانوادهها و افزایش باروری کنند؛ از این رو، در ایران قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت در سال 1400 تصویب و ابلاغ شد. پژوهش حاضر با هدف بررسی چالشهای اجرای این قانون و نقاط قوت و ضعف آن در شهر اسلامآباد غرب و در سال 1402 انجام شد. روش تحقیق این مطالعه پیمایشی و ازنظر هدف کاربردی است. دادههای تحقیق با استفاده از پرسشنامه محققساخته در سال 1401 جمعآوری شده است. حجم نمونه شامل 374 نفر مراجعهکننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر اسلامآباد غرب و برای تعیین واحدهای نمونه از روش نمونهگیری چندمرحلهای طبقهای استفاده شده است. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 22 و رگرسیون ترتیبی انجام شد. تحلیل دادهها نشان داد بین جنسیت، پایگاه اقتصادی – اجتماعی، ارزشمند بودن مشوقها، ناکافی بودن مشوقها و مداخله نکردن دولت در سیاستگذاری و تمایل به فرزندآوری رابطۀ معنادار و مستقیم است. بین تحصیلات، وضع فعالیت، بیاعتمادی به سیاستهای تشویقی و ابهام در سیاستگذاری رابطه معنادار و معکوس است. مقادیر سه آماره (کاکس و اسنل، نیجل کرک و مکفادن) مربوط به ضریب تعیین پزودو نشان داد که متغیرهای مستقل توانستهاند 068/0 تا 181/0 درصد از واریانس تمایل به فرزندآوری را تبیین کنند. به نظر میرسد که بستهای از مزایای مالیاتی، مزایای نقدی و خدماتی ممکن است، هزینههای تربیت فرزندان را برای والدین کاهش دهد. این بستهها میتوانند تأثیر احتمالی بر ایجاد انگیزههای مالی برای داشتن فرزندان بیشتر ایجاد کنند.
کلیدواژهها
ارسال نظر در مورد این مقاله