نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور
2 استادیار، گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
3 دانشگاه تهران
چکیده
پدیده نوظهور باروری پایین، در دهه‌های اخیر موجب شده که کشور‌های زیادی شروع به اجرای سیاست‌هایی با هدف حمایت از خانواده‌ها و افزایش باروری کنند. از این رو در ایران قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت در سال 1400 تصویب و ابلاغ گردید. پژوهش حاضر با هدف بررسی چالش‌های اجرای این قانون و نقاط قوت و ضعف آن در شهر اسلامآبادغرب و در سال 1402 انجام شد. روش تحقیق این مطالعه پیمایشی است. داده‌های این تحقیق با استفاده پرسشنامه محقق‌ساخته در سال 1401 به صورت حضوری جمع‌آوری شده است. حجم نمونه شامل 374 نفر مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر اسلامآبادغرب و برای تعیین واحد‌های نمونه از روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای طبقه‌ای استفاده شده است. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 22 و رگرسیون ترتیبی انجام شد. تحلیل داده‌ها نشان داد بین جنسیت، پایگاه اقتصادی – اجتماعی، ارزشمند بودن مشوق‌ها، ناکافی بودن مشوق‌ها و عدم مداخله دولت در سیاست‌گذاری و تمایل به فرزندآوری رابطه معنادار و مستقیم است. بین تحصیلات، وضع فعالیت، بی‌اعتمادی به سیاست‌های تشویقی و ابهام در سیاست-گذاری رابطه معنادر و معکوس است. مقادیر سه آماره (کاکس و اسنل، نیجل کرک و مک‌فادن) مربوط به ضریب تعیین پزودو نشان داد که متغیرهای مستقل توانسته‌اند 068/0 تا 181/0 درصد از واریانس تمایل به فرزندآوری را تبیین کنند. به نظر می‌رسد شرایط تورمی کشور، ناهماهنگی درآمد با سبد هزینه‌های خانواده، ابهام در سیاست‌گذاری، بی‌اعتمادی به نهادهای اجتماعی و فرزندآوری به مثابه امری خصوصی بر خنثی کردن کارامدی این طرح‌ها تأثیرگذار است.
کلیدواژه‌ها
)
ارسال نظر در مورد این مقاله