نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه معماری دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول،دزفول،ایران
2 دانش آموخته دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز،اهواز،ایران
3 دانش آموخته دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز ،اهواز،ایران
چکیده
محله‌های شهری به‌عنوان کوچک‌ترین واحد سازمان فضایی شهر در پایداری شهری نقش اساسی ایفا می‌کنند، به‌گونه‌ای که پایداری محله‌ها می‌تواند معیاری برای تحلیل نتیجه سیاست‌های شهری، هوش‌محور باشد که جنبه‌های مختلف شهری را باهم مرتبط می‌کند. از اینرو هدف پژوهش حاضر؛ ارزیابی پایداری محلات 14 گانه، منطقه 3 شهر اصفهان می‌باشد. روش انجام پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده که اطلاعات آن از طریق مطالعات کتابخانه‌ای – اسنادی، و از طریق تکمیل پرسشنامه جمع‌آوری گردیده‌است، حجم نمونه آن 425 نفر از ساکنان منطقه 3 شهر اصفهان با استفاده از جدول مورگان برآورد گردید و جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون T در قالب نرم‌افزارSPSS 20 و روش ANPدر قالب نرم‌افزار تحلیل شبکه‌ای Super Decision استفاده شد. نتایج حاصل از آزمونT نشان می‌دهد که ازنظر شهروندان دو شاخص کالبدی - زیست‌محیطی و بهداشتی - درمانی در وضعیت فرا پایداری قرارگرفته است، در حالی‌که دو شاخص اجتماعی - فرهنگی و اقتصادی در سطح ناپایداری قرار گرفته‌است، که باعث نارضایتی شهروندان شده‌است. همچنین نتایج مدلANP حاکی از آن‌است که معیار کالبدی- زیست‌محیطی با وزن نرمال 0.305 اولویت اول ، معیار اقتصادی با وزن نرمال 0.285 در اولویت دوم ، معیار اجتماعی - فرهنگی با وزن نرمال 0.157 در اولویت سوم، معیار بهداشتی – درمانی با وزن نرمال 0.147 در اولویت چهارم قرار دارد. از نظر اولویت بندی نهایی نیز به ترتیب محلّه‌های خواجو، چرخاب، باغ‌کاران، ملک، نقش‌جهان، احمدآباد، شهشهان، قلعه طبره، سرچشمه، سنبلستان، گلزار، امام زاده اسماعیل، جویباره و سرتاوه از پایدارترین تا ناپایدارترین سطح وضعیت از نظر توسعه پایدار محلّه ای قرارگرفته اند.
کلیدواژه‌ها
)
ارسال نظر در مورد این مقاله